Moje spojrzenie na swoją mamę zupełnie się odmieniło, od kiedy sama zostałam matką. Wiele sytuacji, sprzeczek czy bezsensownych kłótni widzę teraz w zupełnie w innym świetle. Kiedyś wydawało mi się, że moja mama nie jest w stanie mnie zrozumieć. Bo to ja miałam rację a ona nie miała zielonego pojęcia co przeżywam. W końcu życie nastolatka jest takie ciężkie i żaden dorosły nie jest w stanie pojąć jak wielkie może mieć problemy. Teraz mój punkt widzenia diametralnie się zmienił. Bo dużo wyraźniej widzę z jakimi problemami musiała zmierzyć się moja rodzicielka. I jak bardzo ja, pochłonięta swoim światem, byłam ślepa. Teraz będąc dorosłą kobietą marzę o tym, by móc się na niej oprzeć i wysłuchać jej rad, które kiedyś puszczałam mimo uszu. I dużo bardziej doceniam to, jak cudowną mam mamę.
Z czym musi mierzyć się matka? Bycie mamą to nieustający ciąg wyzwań. Zaczyna się od pieluch i nieprzespanych nocy. Potem jak dziecko już podrośnie wymaga 100% twojego czasu. W końcu dla tego małego człowieka mama jest centrum wszechświata. I nieważne, że jest zmęczona a dom aż krzyczy, żeby go posprzątać. Potem robi się już tylko lepiej. Zaczynają się kłótnie, bunty a dziecko często nie zgadza się z rodzicami. Bycie mamą jest jak wspinanie się na ogromną górę, która z czasem robi się coraz bardziej stroma i wyboista. Ale matka wszystko zniesie. Zakasa rękawy i wejdzie na ten cholerny szczyt nieważne ile by ją to kosztowało.
Tak naprawdę matka jest trochę jak super bohater. Bo jak inaczej wyjaśnisz to, że daje radę ogarnąć tyle rzeczy naraz? Dom, sprzątanie, obiady, odrabianie lekcji z dzieckiem, praca a jeszcze potrafi przy tym świetnie wyglądać i w między czasie znajduje nawet czas na przeczytanie książki. A jeszcze w trakcie musi mierzyć się z buntem swojego dziecka i jakimś cudem zachować anielską cierpliwość. Matka musi mieć zdolności nadprzyrodzone, super moc pozwalającą jej robić kilka rzeczy naraz.
Teraz cofając się w swoich wspomnieniach widzę, że nie doceniałam swojej mamy tak bardzo jak powinnam. Bo kim byłabym dzisiaj bez mojej mamy? Na jakiego człowieka bym wyrosła? Tak naprawdę w dużej mierze to nasi rodzice kształtują nasz charakter. I będąc młodym i głupim łatwo nie zauważyć jak wiele rodzice poświęcają dla dzieci.
Będąc mamą, widzę wyraźniej jak wiele niepotrzebnych nerwów przysporzyłam swojej mamie. Jak bardzo byłam upierdliwa.
Dlatego doceniajmy swoje mamy. Bo to dzięki nim jesteśmy kim jesteśmy.
Sama prawda! Pewne rzeczy zaczynamy postrzegać zupełnie inaczej, gdy sami znajdujemy się w sytuacji, która wcześniej była dla nas tylko abstrakcją...
OdpowiedzUsuńNo to zupełnie zmienia punkt widzenia :)
Usuń