Kobieta w klatce

Niby czasy idą do przodu, ale wiele kobiet wciąż żyje stojąc w miejscu. Dajemy się wplątać w panujące w naszym społeczeństwie stereotypy. Nie muszę się zbyt daleko rozglądać by dostrzec żywe przykłady kobiet, które dały się zamknąć w domu jak w klatce. Bo przecież mężczyzna jest od zarabiania pieniędzy a kobieta ma wychowywać dzieci i robić za sprzątaczkę i kucharkę, najlepiej przymykając oko na to co robi mąż, który zachowuje się jakby wciąż był kawalerem. Może przesadzam, lecz coraz częściej stykam się z historiami, które doskonale nadają się na scenariusz do ,,Trudnych Spraw". I obserwując z boku to zjawisko rodzi się we mnie sprzeciw. Zastanawiam się dlaczego. Dlaczego pozwalamy się zamknąć w domu porzucając własne marzenia? Dlaczego pozwalamy, by mężczyzna panował nad naszym życiem? Dlaczego dajemy sobie przypiąć łatkę kury domowej? Dlaczego, dlaczego, dlaczego? Mogłabym tak pytać bez końca.

To naprawdę smutne, że zgadzamy się na to, żeby nasz własny dom zmienił się w złotą klatkę a rodzina w ograniczenie. Przecież macierzyństwo wcale nie musi wiązać nam rąk. Oczywiście zamyka kilka par drzwi, lecz tak wiele z nich pozostaje otwartych i pojawiają się też nowe. Wystarczy zacząć walczyć o swoje i uświadomić sobie, że jesteśmy kimś więcej niż całodobową pomocą domową i nianią w jednym. Mi zostanie mamą pozwoliło rozwinąć skrzydła. Zyskałam nową motywację do działania. Chciałabym dawać córce dobry przykład. Chciałbym by widziała we mnie osobę silną i niezależną a nie bojącą się mierzyć wyżej. Dla niej staram się być lepsza każdego dnia. I dzięki niej uwierzyłam, że wszystko jest możliwe. Dlatego nie potrafię zrozumieć kobiet, które dopuszczają do sytuacji, w której macierzyństwo je ogranicza i definiuje. Tak naprawdę to nie dziecko jest tym ograniczeniem, tylko my same. Faktem jest, że dziecko zmienia całe nasze życie i musimy je do niego dostosować, lecz to nie oznacza, że musimy całkowicie z niego zrezygnować. 

Już pomijając kwestię dziecka, czemu dobrowolnie zgadzamy się, by mężczyzna kontrolował to kim jesteśmy? Naprawdę nie muszę patrzeć daleko by wskazać przykłady kobiet, które chyba całe swoje życie oparły na mężu, który jedyne co potrafi zrobić dobrze, to kantować. Z jednej strony widzę kobietę, która dorobiła się czwórki dzieci z mężczyzną, który stale zalicza panienki na weekendowych imprezach podczas gdy ona potulnie siedzi w domu ślepo wierząc w opowiadane przez niego bajki. Z drugiej widzę kobietę, która biega za swoim mężem kontrolując wręcz obsesyjnie czy jej znów nie zdradza, bo robi to notorycznie. Ja rozumiem, że w grę wchodzą miłość, przywiązanie czy wspólny kredyt na mieszkanie, bo w końcu mówimy o małżeństwie. Ale czy naprawdę warto jest zgadzać się na takie bezustanne poniżanie? Ja chyba bym nie potrafiła żyć w taki sposób i wolałabym zakończyć taki związek. Być może łatwo mi się to mówi patrząc z boku, lecz w głowie mam tylko jedno. Nie chciałabym by moje dziecko wychowywało się otoczone takimi toksycznymi sytuacjami. A nie oszukujmy się dzieci widzą więcej niż nam się zdaje. 

I wszystkim kobietom chcę powiedzieć jedno. Uwierzcie w siebie! Dom nie musi być złotą klatką a dziecko ograniczeniem. Tak się stanie tylko wtedy, jak same na to pozwolimy. Tak naprawdę jesteśmy silniejsze niż sądzimy. Przeżywamy wielogodzinny poród, mamy anielską cierpliwość do dzieci i robimy tuzin rzeczy na raz. Więc dlaczego nie włożyć trochę wysiłku w realizowanie własnych pragnień? Macierzyństwo nas nie definiuje, jest wielką częścią naszego życia, lecz nie jest całym naszym życiem. Więc wyjdź ze swojej klatki, bo zasłużyłaś sobie na coś więcej!