Zmora większości matek - rozstępy

To nie będzie kolejny post pod tytułem ,,Jak pozbyć się rozstępów?". Nie powiem Wam jaki krem jest najlepszy ani nie zdradzę tajemnej wiedzy na pozbycie się tego defektu. Nie zrobię tego, bo takich tekstów są w internecie całe setki. I nie to jest dzisiaj moim celem. Całkiem niedawno, przyglądając się w lustrze swojemu ciążowemu brzuchowi (który nie ukrywam, jest w paski), zadałam sobie jedno pytanie. Czemu właściwie aż tak mi to przeszkadza? 

A fakt, że moje ciało przyozdobione jest tymi czerwono-różowo-białymi liniami męczył mnie do tego stopnia, że aż zrezygnowałam z chodzenia na basen. W zasadzie unikałam jakichkolwiek sytuacji wymagających ode mnie odsłonięcia ciała. Bo rozstępy mam nie tylko na brzuchu, ale też całych nogach. Szczerze mówiąc zdobią większość mojego ciała. Latem wstydziłam się choćby założyć sukienkę. Tak niepewnie czułam się w swoim ciele. Moje kompleksy na tym punkcie są ogromne niczym Mount Everest. A przynajmniej takie były. Bo zaczynają powoli maleć i nie mogę się doczekać, aż przepracuje je do końca. Aż znikną całkowicie. To będzie niesamowita ulga. Nie do opisania. 

Czy kremy na rozstępy w ogóle działają?

Wiecie ile kremów/balsamów/olejków (niepotrzebne skreślić) używałam do tej pory? Tak wiele, że chyba miałabym trudność, żeby je wszystkie teraz wymienić. Masa produktów, od tych drogich obiecujących złote góry po te tańsze, ale wychwalane przez inne mamy. I żadne nie spełniły swojej roli. Mimo sumiennego smarowania przez całą poprzednią ciąże, rozstępy i tak się pojawiły. Nie chcę tu nikogo zniechęcać do używania tego typu produktów, bo może komuś faktycznie pomogą. A już na pewno nie zaszkodzą. 

Jednak rozstępy często są uwarunkowane genetycznie. I jednym nie pomogą nawet najdroższe kremy świata. A inni i bez kremów nie mają się czego obawiać i mogą się cieszyć nieskazitelną skórą. Ja sama skłonność do rozstępów miałam od zawsze. Pierwsze pojawiły się u mnie jeszcze kiedy byłam nastolatką. W ciąży ich ilość tylko wzrosła, chociaż wcale nie przybrałam za wiele na wadze. 

Co zrobić, kiedy nic nie działa?

Co więc zrobić, kiedy nic nie pomaga a nasze ciało i tak pokrywa się coraz większą ilością różnokolorowych pasków? Nic. Słaba odpowiedź? Sama niedawno bym jej nie zaakceptowała. Jednak prawda jest taka, że niewiele możemy zrobić. Można pokusić się na jakiś drogi zabieg, lecz nawet one nie zlikwidują problemu do końca. A przecież nie każdego na to stać. 

Nie warto rwać sobie włosów z głowy z tego powodu. Nie warto patrzeć na siebie z wyraźnym niesmakiem. Nie warto pielęgnować swoich kompleksów i pozwalać im rosnąć w siłę. Nie jest to łatwe. Wiem, bo mi samej jest niesamowicie ciężko. Zaakceptowanie swoich wad wymaga czasu i dużo pracy. Ale życie jest dużo piękniejsze jeśli przestaniemy się samobiczować. Samoakceptacja i pokochanie siebie. Do tego chcę dążyć. A Ty?  

My, Matki, samokrytykę mamy chyba we krwi. Krytykujemy same siebie na praktycznie każdej płaszczyźnie. Krytykujemy to jak wychowujemy własne dzieci czy sposób w jaki prowadzimy dom. Ciągle wytykamy sobie swoje wady i bezustannie odczuwamy wyrzuty sumienia. Nawet nasz wygląd poddajemy surowej ocenie. A może warto postarać się wyciszyć te toksyczne myśli. I najzwyczajniej w świecie mieć je w głębokim poważaniu.