Miejsce mamy

Zbliża się koniec roku co skutkuje u mnie ogromem refleksji. Każdego roku o tej porze stawiałam sobie jedno najważniejsze postanowienie. W przyszłym roku w końcu schudnę! Nie ma zmiłuj! Moja głowa pełna była gadek motywacyjnych i zazwyczaj w styczniu brałam się do działania, z lepszym bądź gorszym skutkiem. Zawsze jednak przerywałam w trakcie i nie udawało mi się zgubić więcej niż 5 kilo. Teraz mogłabym się wykręcić ciążą. W końcu to nie czas na gubienie kilogramów. Tyle, że to żadna wymówka, bo rozmiar XL utrzymuję się u mnie od dobrych kilku lat i nawet poprzednia ciąża go nie zmieniła. W zasadzie w poprzedniej ciąży przytyłam tylko 9 kilo i zgubiłam wszystko, co do grama, zaledwie w miesiąc. Więc oczywiste jest, że mój obecny odmienny stan nie ma zupełnie nic wspólnego z nadmiarem kilogramów. Przeciwnie, w ciąży mój organizm nie pozwala mi się przejadać i wciska przycisk stop. Po prostu nie mogę za wiele zjeść, bo odczuwam nagły jadłowstręt. Szkoda, że ta cudowna funkcja nie zost

Ktoś mi chyba podmienił dziecko. Nie wiem jak to się stało. Może moją córkę porwali kosmici i przeprogramowali jej osobowość. Bo jak inaczej wytłumaczyć tak nagłą zmianę w jej zachowaniu? Jeszcze niedawno była złotym dzieckiem. Nie marudziła, niewiele płakała i miała wyjątkowo pogodne usposobienie. Nie miałam powodów do narzekań. A teraz? Miewa nieuzasadnione napady złości, nic jej nie pasuje, a słowo ,,nie” stało się jej ulubionym. Chociaż najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest to, że dopadł nas rozsławiony bunt dwulatka. Minął zaledwie miesiąc od jej drugich urodzin a ona zmieniła się w małego domowego terrorystę.

Nie od dziś wiadomo, powinno się czytać dzieciom. Powstaje wiele artykułów i spotów reklamowych zachęcających do tej czynności. Ja sama uwielbiam czytać swojej córce a ona nie szczędzi mi wtedy swojego zachwytu. Bardzo często sama sięga po książeczki i domaga się czytania. Woli je od swoich zabawek. Czytanie dzieciom jest ważne. Dlaczego?

Słyszeliście o ,,Stranger Things"? Zapewne wielu z Was odpowiedziałoby twierdząco, bo to serial, który cieszy się bardzo dużą popularnością. Ja sama często spotykałam się z tą nazwą w internecie, lecz dopiero niedawno zdecydowałam się zobaczyć skąd się bierze ten zbiorowy zachwyt. I już po pierwszym odcinku zadałam sobie pytanie - dlaczego nie wpadłam na to wcześniej?! Wystarczył jeden epizod bym totalnie zatopiła się w fabule ,,Stranger Things". Nie potrafiłam oderwać się od telewizora, pochłaniając jeden odcinek za drugim. Świat ,,Stranger Things" wciągnął mnie tak bardzo, że w zaledwie trzy dni obejrzałam calutkie dwa sezony. I tak bardzo tego żałuję! Bo teraz czuję się trochę jak narkoman, któremu skończyła się dawka narkotyku. Przechodzę przez straszliwy syndrom odstawienia i ciężko jest mi pogodzić się z tym, że jak na razie nie dostanę już nic więcej.

Wydawać by się mogło, że jak już się raz coś przeżyło to przechodzenie przez to po raz drugi okaże się łatwiejsze. W końcu mamy już pewne doświadczenie, które nas wesprze. Mówi się, że niektórych rzeczy się nie zapomina, prawda? Tyle, że dla mnie przechodzenie przez drugą ciąże wcale nie jest łatwiejsze. To nie jak jazda na rowerze, kiedy po długiej przerwie siadasz na rower i automatycznie wiesz co masz robić i nie masz żadnych wątpliwości, że uda Ci się pojechać. To moja druga ciąża, a ja czuję, że potrzebuję bocznych kółek.